بررسی اپیدمیولوژی لیکن پلان و آزمایش ایمونوفلورسانس مستقیم بر روی مقاطع پارافینه آن

تشخیص لیکن پلان به عنوان یک بیماری پوستی-مخاطی آماسی مزمن و نسبتا شایع، در بعضی مواقع با اشکال مواجه می شود که جهت تشخیص قطعی آن بخصوص در نوع بولوز، مطالعات ایمونوفلورسانس مستقیم (direct immunofluoresence) توصیه می گردد. در این مطالعه از یک طرف یک بررسی آماری در بخش آسیب شناسی فک و دهان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت و از سوی دیگر با استفاده از مقاطع پارافینه موجود با روشی نوین، آزمایش ایمونوفلورسانس مستقیم به عمل آمد. در بررسی آماری از بین 8026 مورد ارسالی، تعداد 262 مورد (3.26%) به عنوان لیکن پلان تشخیص داده شده بود که بیشتر بیماران از نظر سنی در دهه چهارم زندگی بودند و شایعترین ناحیه مبتلا مخاط گونه بود. در مطالعه dif بر روی 14 نمونه (روش firth)، رسوب فیبرینوژن در 6 مورد دیده شد و اجسام کلوئیدی در بیشتر نمونه ها با ایمونوگلوبولینهای مختلفی، (igm و igg و iga) و c3 و حتی فیبرینوژن (به میزان کم) واکنش مثبت نشان دادند. با این که شدت رنگ نسبت به روش معمولی (استفاده از بافت fresh-frozen) کمتر بود، ولی نتایج به جز در مورد فیبرینوژن، به نتایج مطالعات گذشته نزدیک بود. این مطالعه نشان داد که با توجه به محدود بودن تعداد نمونه ها، اگر روش به کار رفته مورد بررسی بیشتری قرار گیرد، می تواند در مواقعی که به بافت fresh-frozen دسترسی نباشد، جایگزین روش معمولی گردد.